اولین نشست تخصصی در حوزه "موردکاوی؛ابزاری برای آموزش مفاهیم مدیریتی" به عنوان یکی از پیش‌­نشست­های پیش­بینی‌شده در ارتباط با همایش ملی با عنوان فوق، روز 24 بهمن 1402 با سخنرانی دکتر محمد نوروزی؛عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق(ع) برگزار شد.

دکتر نوروزی در ابتدای این نشست ضمن اشاره به اهمیت مقوله موردکاوی در بعد آموزش مدیران و کارکنان و نیزهم­افزایی دانش سازمانی، ایجاد و شکل­‌دهی نظام فکری هماهنگ، ایجاد احساس و چشم‌انداز مشترک به دلیل تجربه‌نگاری و انتقال تجربه‌ها، تسهیل گردش اطلاعات و تجربه‌های دیگران و ...، سه محور اصلی این نشست را در موارد ذیل عنوان نمودند؛

ایشان در دامه ضمن پرداختن به مفهوم موردکاوی، به طرح سوالی با مضمون "موضوع رشته مدیریت چیست؟" پرداختند. از نظر ایشان موضوع رشته مدیریت، سازمان است. وی سطوح سیستم­ها در نظریه عمومی سیستم‌های بولدینگ را مورد بررسی قرار داده و به این مهم اشاره نمودند که سیستم های ماورایی، سیستم‌های اجتماعی (انسانی)، سیستم‌های زیستی(تجربی) و سیستم‌های فیزیکی، اصلی‌­ترین سیستم­ها در نظریه فوق است که هر یک، مشخصات و تعاریف جداگانه‌ای دارند. دکتر نوروزی در ادامه ضمن برشمردن این تعریف که رشته مدیریت "علم و هنر شناخت و اداره سازمان­ها" است، چگونگی یادگیری رشته مدیریت را مورد بررسی و کنکاش قراردادند. از نظر وی، برای پاسخگویی به این سوال که چگونه بایستی رشته مدیریت را آموخت، به چهار سؤال اساسی شامل آزمایشگاه رشته مدیریت کجاست؟، جعبه ابزار رشته مدیریت کدامند؟، سازمان ها پدیده های عینی هستند یا ذهنی؟ و در نهایت اگر می خواستید سازمان را رسم کنید، چه می کشیدید؟، پاسخ داد. ایشان با تشریح دیدگاه میتزبرگ، ارکان اصلی مدیریت را مدیریت عالی، نیروهای ستادی، متخصصان فنی، مدیران رده میانی و هسته عملیاتی عنوان نمودند. دکتر نوروزی در ادامه با تشریح "شبیه سازها در فضای مدیریت"، به این موضوع که کارآموزی موثر عملا تحت تأثیر چهار حوزه محیط واقعی، کنشگری و یادگیری زیاد، محیط مصنوعی و کنشگری و یادگیری کم می­باشد پرداختند.

در ادامه، ایشان با تشریح موضوع موردکاوی، اشاره داشتند که موردکاوی داستان توصیفی از یک وضعیت مدیریتی یا سازمانی است که به طور معمول یک موضوع مهم، یک تصمیم یا مساله از دیدگاه یک تصمیم‌گیرنده را شامل می‌­شود. از دیدگاه وی تمرکز اصلی موردکاوی، پرورش 3 مهارت تشخیص و تعریف مساله (Designing and Defining of problems)، ایجاد راه حل­ها (Formulation of Solutions) و در نهایت ارزیابی راه حل­ها و تصمیم‌­گیری درباره آنها (Decision Making) می ­باشد.

پس از بررسی این مهم، برخی از اهداف عمومی قابل تحقق از طریق آموزش موردکاوی مورد بررسی قرار گرفت. ایشان در این خصوص اشاره داشتند که افزایش توان تجزیه و تحلیل مساله در حوزه و رشته خاص علمی، افزایش مهارت به کارگیری ابزار فنی در دانش خاص (مثلا ابزارهای مدیریتی)، توسعه تفکر خلاق و نقاد برای حل مساله، ایجاد مهارت برای

شبیه‌سازی موقعیت­های واقعی تصمیم­ گیری، تقویت توانمندی علمی و نظری موردکاوان، تقویت مهارت برقراری ارتباط موثر در موردکاوی‌های گروهی و در نهایت بهبود مهارت خودارزیابی، اساسی­ترین اهداف عمومی مورد نظر در مقوله آموزش موردکاوی می­باشد.

وی ویژگی‌های یک موردکاوی را در موقعیت تصمیم فراهم شده، داستان/واقعه رخ داده و موقعیت داستانی شکل گرفته است، وجود داده کافی برای تحلیل (اعم از واقعی یا فرضی) و شیوایی قلم و بیان جذاب موردکاوی خلاصه نمودند.

دکتر نوروزی ضمن برشمردن انواع موردکاوی، اشاره داشتند که در حل یک موردکاوی، لزوماً همه به پاسخ واحد و یکسانی نمی­رسند بلکه قوت استدلال و هم بستگی بین نتایج اهمیت خاصی دارد.

در پایان ایشان با تبیین جایگاه نقش استاد و مربی در توسعه مقوله موردکاوی به شیوه نگارش روایت تجربه مدیران در حوزه های نظام اداری در همایش 1403 مرکز آموزش مدیریت دولتی اشاره نمودند.