انتشارات مرکز آموزش مدیریت دولتی کتاب آموزش به روش موردکاوی را منتشر کرد
موردکاوی و آموزش به این سبک؛ الگوبرداری و کسب تجربه از رویدادهای گذشته برای بهبود عملکرد آتی مدیران، کارکنان و سازمان است.فرایندی که در نهایت موجب مدیریت بهینه از طریق دارایی فکری یعنی تجربه، کاهش هزینهها بهسبب جلوگیری از اقدامات مبتنی بر آزمون و خطا؛ بسترسازی برای افزایش خلاقیت و نوآوری در میان مدیران و کارکنان سازمانها؛ و جهتدادن مدیران، کارکنان و سازمانها به سمت ثبت تجارب خود در پی دارد. موردکاوی یکی از ابزارهای کسب دانش از متخصصان و به بیان دیگر، تبدیل دانش نهان به دانش آشکار است. چرا که کارکنان سازمانها صرفا در زمینه کاری خود و با دانشی منحصر به فرد مواجه هستند که شاید هیچگاه به آن توجه نکرده باشند؛ اما نحوه انجامدادن کارها، تجارب و آموزهها، درسهای آموخته از موفقیتها و شکستها، توصیهها، مجموعهای از دانش مختحص آنهاست که عوامل موفقیتشان راتشکیل میدهد. بنابراین، موردکاوی یکی از ابزارهایی است که سازمانها، بهویژه سازمانهای پروژهمحور را توانمند میکند تا در مواجهه با مشکلات مشابه، اقدام موثرتر و با سرعت بیشتری به سمت اهداف سازمانی حرکت کنند و از تکرار اشتباهات گذشته مصون بمانند. بر همین اساس، مرکز آموزش مدیریت دولتی، در تازههای نشر خود کتاب آموزش به روش موردکاوی را منتشر کرده است که اقدامی برای علاقهمندان این حوزه با هدف توسعه مدیریت دانش و تبدیل دانش ضمنی به دانش عینی در میان دستگاه های اجرایی محسوب میشود.این کتاب در چهارفصل تهیه شده است؛فصل اول ، در قالب سه بخش به بررسی مفاهیم موردکاوی و سیرتاریخی تکامل آموزش مبتنی بر موردکاوی در دانشکده مدیریت هاروارد پرداخته است.در فصل دوم به بررسی دیدگاه و تجربه اساتید به مناسبت صدمین سالگرد کاربرد موردکاوی در آموزش مدیریت در دانشکده هاروارد در قالب 5 بخش پرداخته است.در فصل سوم نکاتی کاربردی در خصوص تدریس به روش موردکاوی برگرفته شده از مرکز آموزش و یادگیری موردکاوی کریس رونالدو کریستنسن و در قالب سه بخش ارائه می شود.در فصل چهارم به تجربه و دیدگاه اساتید موردکاوی و یادگیری مشارکت محور پرداخته است.
بررسی و مطالعه این کتاب قطعا به خوانندگان محترم در این راستا کمک مضاعفی خواهد کرد؛
- همافزایی دانشی سازمانی (اغلب سازمانهای ایرانی غرق دراطلاعات هستند، ولی همچنان تشنه دانش)؛
- ایجاد و شکلدهی نظام فکری هماهنگ و همراستا با آرمانهای اسلامی و انقلابی برای مدیران و افراد امروز برای تصمیمگیری در شرایط مختلف؛
- ایجاد احساس و چشمانداز مشترک به دلیل تجربهنگاری و انتقال تجربهها؛
- ثبت تاریخی، تحلیلی و عملی تجربیات، موفقیتها و شکست ها، دستاوردها، مراحل رشد و سایر رویدادهای تعیینکنندۀ سازمان و فراهمشدن زمینه مرور و ارزیابی آنها؛
- ایجاد تحول سازمان از طریق انتقال مجموعه تجربه ها؛
- فراهمآمدن زمینه ثبت، گسترش، و آموزش فرهنگ سازمان به نسلهای بعدی کارکنان و مدیران ؛
- ایجاد و گسترش بینش، دانش، توان و خلاقیت در بین مدیران و کارکنان؛
- افزایش بهرهوری سازمانی از طریق توجه به تجربهنگاری با توجه به کارایی، اثربخشی و اجرای آنها؛
- تسهیل گردش اطلاعات و تجربههای دیگران.
- لینک کوتاه : /ZqY
نظر دهید